საფეხბურთო ზეიმების წინ პასეანსის გაშლა მაგარი გასართობი ამბავია, მაგრამ ცოტა სარისკოც, რადგან შეიძლება ბევრი იფილოსოფოსო, ბრძნული აზრები აფრქვიო, ფავორიტები აქო, აუტსაიდერები გაწირო და ერთ თვეში აღმოაჩინო, რომ სისულელეები იძახე. არის მეორე ვარიანტიც - იმდენი და ისეთები გაარტყა, რომ შენდაუნებურად წამოიწყო მკითხავ-წინასწარმეტყველის კარიერა, რის შემდეგაც დაგპატიჟებენ გადაცემებში და სანდომიანი სახით გკითხავენ, თუ როდის გაბრწყინდება საქართველო.

ეს პასენსების შლა უკვე დაიწყო და მოდი, ჩვენც წავიჭორაოთ ცოტა. თუმცა, სანამ ამ უმადურ საქმეს შევუდგებით, ბარემ გეტყვით, რომ მთელი ჩემპიონატის განმავლობაში ყოველდღიურად შემოგთავაზებთ დღიურს, სადაც ყველაფერს მივედ-მოვედებით, რაც ყატარი 2022-თან კავშირში იქნება. დღიური არასდროს მიწარმოებია და ამ სიტყვასთან ასეთი მოკრძალებული შეხება მაქვს - რამდენჯერმე მაქვს შევსებული მეგობრობის დღიური და რამდენჯერმე სკოლის დღიურში (ჟურნალში არ აგერიოთ) გადავაკეთე ორიანი ხუთიანად - ეს ისე კარგად გამომდიოდა, რაღაც პერიოდი ქრთამებს მიხდიდნენ კლასელები (ძირითადად ბუფეტის კატლეტით), რომ მათ მშობლებს ისინი ხუთოსნები ჰგონებოდათ.

დავიწყოთ იმით, რომ ეს არასტანდარტული ჩემპიონატია და ამიტომ, რაღაცეებიც გასათვალისწინებელია. უპირველესად ის, რომ დებიუტი აქვს ზამთარში და შესაბამისად, ფეხბურთელები რადიკალურად განსხვავებულ ფორმაში არიან, ვიდრე ზაფხულის არდადეგების შემდეგ. და კიდევ - თითქმის ყველა პირველობაზე ძალიან ცხელოდა, ამჯერად კი გაჭიმული 25-27 გრადუსი იქნება ყველა სტადიონზე, რომლებიც გადახურულია და კონდიცირდება.

დავიწყოთ ფავორიტებით. ამჯერად ისინი გასაკვირად ცოტანი არიან - მსოფლიოს თასზე ასეთი მოკრძალებული რიგი ნამდვილად არ მახსენდება. პოტენციალით, მთავარ ფავორიტებში შეგვიძლია გავაწევრიანოთ 5 ნაკრები - ბრაზილია, არგენტინა, საფრანგეთი, ინგლისი, პორტუგალია. თუმცა ეს ერთი შეხედვითაა ასე და თუ ცოტა სიღრმეებში შევალთ, აღმოვაჩენთ, რომ როგორც მე ვაკეთებდი დღიურში ორიანს ხუთიანად, ზუსტად ისე შეგვიძლია ფავორიტები გადავაკეთოთ ხუთი - ორად.

ეს სამხრეთამერიკული ორია - ბრაზილია და არგენტინა. ორი შეკრული გუნდი, შეთამაშებული, უმაღლესი კლასის შემადგენლობებით. იქით ნეიმარია, აქეთ - მესი, კაცი, რომელიც ერთ თვეში, შეიძლება, ფეხბურთის მამა ღმერთი გახდეს, ყველაზე დიდი კაცი, ვისაც კი ოდესმე ბურთისთვის ფეხი მიურტყამს. ბრაზილიის გულშემატკივარი ვარ, მაგრამ ძალიან მინდა, მესიმ მოიგოს. არასწორია, რომ ამ მასშტაბის ტიპს ეგ გრძნობა განცდილი არ ჰქონდეს და ეს მისი ბოლო შანსია.

ბრაზილიას ეგეთი ზეადამიანი არ ჰყავს, მაგრამ ჰყავს ნეიმარი, რომელსაც, თუ მოინდომა, წინ ვერაფერი დაუდგება და უკან კი ჰყავს ნაცრისფრად ერთფეროვანი ბეტონის ნახევარდაცვა, თავისი ხოშიანი დაცვით და მეკარით. კარგი ბრაზილიაა, ცოტა ზედმეტი კუნთებით და ნაკლები ბრაზილიურობით. ეს უკანასკნელი მგონია მთავარი მიზეზი, რატომაც მსოფლიოს ხუთგზის ჩემპიონები დიდი ხანია ხუთგზისად რჩებიან - არ შეიძლება ბრაზილიის ნაკრებს ერთი ისეთი ნახევარმცველი არ ჰყავდეს, ფეხზე რომ წამოგახტუნებს საათნახევარში რამდენჯერმე მაინც.

ნურც ის დაგვავიწყდება, რომ სამხრეთამერიკულ გუნდს 20 წელიწადია მსოფლიოს თასი მხოლოდ შორიდან თუ დაუნახავს და მგონი, მოენატრათ ორივეს. ყოველ შემთხვევაში, მათი მონაცემები და შიდა სამზარეულო ამაზე მეტყველებს.

მონაცემები საფრანგეთს რომ აქვს, ისეთი უნდა, მაგრამ გუნდის შიგნით ისეთი ქაოსია, იმდენი ფეხბურთელია ერთმანეთზე გადაკიდებული, იმდენი დედა და მამიდა ერევა შემადგენლობის დაყენებაში, რომ საეჭვოა, ამ საფრანგეთმა ზედიზედ მოიგოს მსოფლიო. ეგეთი თამაშია ფეხბურთი, ხასიათია მთავარი. დეშანის გუნდი კი ვერაა ხასიათზე. არადა, საუკეთესოა პოტენციალით.

იდეალური მდგომარეობა არც პორტუგალიაშია, რომლის ლიდერიც, კრიშტიანუ რონალდუ, ერთი რომ, ფორმაში არ არის და მეორეც - რამდენიმე თანაგუნდელი გამარჯობას არ ეუბნება. არადა, საფრანგეთის არ იყოს, პორტუგალიაც წარმოუდგენლად ძლიერი გუნდია. გასახდელი თუ დალაგდა, მაშინ ამ თაობას უნიკალური შანსი ექნება, პირველად მოიგოს მთავარი ტურნირი.

არ ვიცი რატომ ჰყავს ინგლისის ამ მშვენიერ ნაკრებს ისევ ის მწვრთნელი, რომელმაც ევროპის ჩემპიონატის ფინალში პენალტების დასარტყმელად, დამთავრებამდე წამებით ადრე, მოედანზე შეიყვანა ორი გაუხურებელი ბავშვი და წააგო. ასე რომ, გარეტ საუთგეიტის გეშინოდეთ, ინგლისის მოყვარულებო, თორემ მართლა ღონიერი და სწრაფი გუნდია.

აქედან გამომდინარე, მთავარ ფავორიტებში მაინც იმ ორის დატოვება და დანარჩენი სამის „მეორე კალათში“ გადამწესება იქნება სწორი, კალათში, სადაც ტრიო ორზე გამრავლდება - გერმანია, ესპანეთი და ჰოლანდია დაემატება. იტალიაც რომ ყოფილიყო ამ ტურნირზე, დაგლიჯავდა, მაგრამ ევროპის მოქმედი ჩემპიონები ანეკდოტურად ტოვებენ ზედიზედ მეორე მსოფლიოს.

გერმანია კი გერმანიაა და ნებისმიერ მომენტში შეუძლია ნებისმიერის წაბილწვა, თან ჰანს ფლიკის ხარისხის მწვრთნელის ხელში, მაგრამ ამ ფორმაციის გუნდს მაინც რაღაც აკლია, რაღაც ძალიან გერმანული, ის, რაც გადამწყვეტ მომენტებში ჩნდებოდა და ყველას მიწასთან ასწორებდა. ესპანეთი ცოტა შორეული მომავლის გუნდს ჰგავს, თუმცა კლასი მაინც აქვს და ყოველ წამს შეუძლია დიდი ურჩხულების წაქცევა. რაც შეეხება ნიდერლანდებს, ვან გაალის ნაკრებმა, შეიძლება, გადასარევი ფეხბურთი ითამაშოს, მაგრამ თასამდე საეჭვოა მიაღწიოს - ის, რაც ვერც კრუიფის, ვერც ვან ბასტენის და ვერც რობენის თაობებმა შეძლეს, საეჭვოა ამ სიმძლავრის გუნდმა მოახერხოს.

და არსებობს მესამე კალათიც, იმათი, ვის წარმატებასაც არავინ ელის, მაგრამ მთავრდება პირველობა და გუნდი საუკეთესო ოთხეულშია. ჩამოვთვალოთ: სამხრეთ კორეა, იაპონია, ხორვატია, დანია...

ერთი სიტყვით, ზეგამდე. შევხვდებით ყოველდღე და ჯამში 18 დეკემბერს ერთად ვნახავთ, როგორი პასეანსი გავშალეთ 18 ნოემბერს.

არალოგიკურად ლოგიკური პასეანსი

უახლესი ამბები