ძალიან ადრე, ოთხმოცდაათიანების ერთ-ერთი მსოფლიო ჩემპიონატისას მეგობრებთან ერთად მანქანით მივდიოდით და ნაცნობი შეგვხვდა ფეხით. რა თქმა უნდა, ფეხბურთზე დავიწყეთ გადაძახილ-გადმოძახილი, ჩვენ მანქანიდან და იმან გარედან, ბოლოს კი, დამშვიდობების ნაცვლად, დღეს საღამოს ვინ თამაშობსო, მორიდებულად იკითხა. რაღაც უბანძესი თამაში იყო, ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ ის მახსოვს, რომ წინ მჯდომმა მეგობარმა უცებ ვერ გაიხსენა და მთელ ქუჩაზე დაუყვირა - ინდოეთი და სამოთხეო.

მას შემდეგ ტრადიცია დაგვიმკვიდრდა - ასეთ თამაშებს ინდოეთი - სამოთხეს ვეძახით. და გუშინ, მსოფლიოს საეჭვო ჩემპიონატის პირველი თამაში ისეთი ინდოეთისამოთხე გამოდგა, ორიგინალი რომ არ ყოფილა, მაშინ, ათწლეულების წინ.

ეს ამბავი გუშინ გაგვახსენდა, როცა ჩვენმა კიდევ ერთმა, დუბაიში საქმეზე მყოფმა მეგობარმა საერთოდ აურია და შუა გახსნის მატჩზე ჯგუფში მოიწერა, ამ კორეას რა საშინელი ფორმა აცვიაო. რომ ატყდა, რა კორეა, რის კორეა, მერე გაირკვა, რომ სასტუმროს ნომერში კარგა ხანია ძველ ემირატები - კორეას უზის. დარწმუნებული ვარ, ეგ უფრო საინტერესო იქნებოდა, თუნდაც ძველი.

მანამდე გახსნა იყო. ესეც კაი ინდოეთისამოთხე, თუმცა კატარი-ეკვადორს ნაღდად ვერ შეედრებოდა. ზოგადად არ მიყვარს მასობრივი წარმოდგენები, ყოველთვის წაკრავს კიჩის სუნი, მაგრამ, ნუ, წესია და რა გაეწყობა. მორგან ფრიმანიც ცოტა ეკლექტიკა იყო, ფერებიც ცოტა ნალჩიკის დისკოტეკის, მუსიკაც არაფრისმთქმელი და კულმინაციაც ანეკდოტური - სტადიონზე აღმართული გიგანტური მსოფლიო თასი უცებ დაიფუშა და გადაიღუნა. ეს ისე არ მოხდებოდა, რაღაცას უნდა ნიშნავდეს.

რა ვნახეთ პირველ მატჩში? მოედანზე ის, რომ კატარის ნაკრები ფეხბურთის ბაიბურში არ არის, რაზეც ყველაზე კარგად მეტყველებს ეკვადორელთა მეკარის ფოტოები - თითქმის ყველგან ერნან გალინდესი ძელზეა მიყუდებული და პოეტურად იყურება მომავალში. ქაოსი იგრძნობოდა მასპინძელთა გულშემატკივრებშიც, რომლებიც თავიდან გემრიელად კი ხმაურობდნენ, მაგრამ მეორე ტაიმში ნაწილი დადუმდა და ნაწილი საერთოდ სტადიონიდან წავიდა. სავარაუდოდ, ეს ის ქომაგები იყვნენ, რომლებსაც იქაური ხელისუფლება დღიურად უხდის ფულს, აჭმევს, აცხოვრებს, ასმევს და თავს ევლება, ოღონდ სტადიონზე მივიდნენ საათნახევრით. იქ მყოფი ტურისტები კი ამ ყველაფერს სრულიად ფხიზლები უყურებენ, რადგან რამდენიმე დღის წინ მსოფლიოს ჩემპიონატზე ლუდის გაყიდვა აიკრძალა. ლუდის. მსოფლიოს ჩემპიონატზე.

ინდოეთისამოთხეა, აბა, რა ჯანდაბაა.

კიჩის და არაადეკვატურობის ამბავი ამ ჩემპიონატს, სავარაუდოდ, ბოლომდე გაყვება, რაც მოსალოდნელი იყო - ცეხავიკ იოზეფ ბლატერის მიერ რუსეთთან ერთად პაკეტში ბონუსად ჩადებული კატარი საერთოდ არაა მზად მსგავსი ზეიმისთვის იმიტომ, რომ ეს ქვეყანა თავისუფალი არ არის. კაცმა არ იცის, რა აიკრძალება იქ უახლოეს დღეებში, იქნებ სამბას ცეკვა? ან ჰოთ-დოგის ჭამა? კოცნა? მკერდის გამოჩენაზე ქალებს ხო არ დახვრეტენ? გოლის აღსანიშნავად რა შეიძლება და რა - არა? გინება? ტრიბუნაზე ტალღის გაკეთება არ ეწყინება რომელიმე შეიხს?

ფეხბურთს შეზღუდვები არ უხდება, ფილოსოფიურად ეს ორი რამ საერთოდ არაფერ კავშირშია. და იმიტომ, რომ ვიღაც ტიპები წლების წინ ძალიან გამდიდრებულიყვნენ, ახლა მთელი მსოფლიო ზის და უყურებს საფეხბურთო დღესასწაულს, რომელიც საერთოდ არაა დღესასწაული...

ჩვენ კი დღეიდან ყოველდღე შევხვდებით 19 დეკემბრის ჩათვლით და იმედი ვიქონიოთ, მოედანზე მაინც ვნახავთ კარგ ფეხბურთს ფხიზელი გულშემატკივრების თვალწინ და სტადიონის კონდიციონერების ზუზუნში.

ხვალამდე.

დღე პირველი: ინდოეთი - სამოთხე

უახლესი ამბები